Άλλαξαν οι εποχές

ντύσου θα κρυώσεις.

Όλοι λιγουρεύονται

μια νέα ελευθερία.

Μάθαμε να χτίζουμε

κελιά από αγάπη.

Μεταποιούμε το εγώ

να μοιάζει με τα άλλα.

Κι υποσχόμαστε ένα κόσμο

που μια μέρα θε να ‘ρθεί.

Κι όλοι αναρωτιούνται

που θα ζήσουν τα παιδιά τους

και σιδερώνουνε με τέχνη

τα ριγέ τους ρουχαλάκια.

Και αγοράζουν αγκαλιές

υψίστης ασφαλείας

μα και συναγερμούς

για τα όνειρα εισβολείς.

Χώρο να μη βρει ποτέ

η εφηβεία να πατήσει.

Μη βγουν τα θέλω μας

και επαναστατήσουν.

Θα σου πληρώσουμε να μάθεις

ξένες γλώσσες στα χαρτιά

και με τη μελωδία πιάνου

τα κόκκαλα θα μεγαλώνουν.

Παίζει η τηλεόραση απόψε

τον τροχό της ατυχίας.

Έχει και απευθείας σύνδεση

με τη φυλακή των εφήβων.

Μην είσαι ά-τακτ-ος μικρέ

το λέει στο  savoir vivre.

Όμως δεν γράφει πουθενά

πώς αντιστρέφονται οι λέξεις.

Και εύχομαι ν’ αλλάξουμε μια μέρα

τον τρόπο που πετούν τα περιστέρια.