Ψαλίδησέ μου ελαφρά

τις βλεφαρίδες.

Δε θέλω άλλα φίλτρα

το βλέμμα να θολώνουν.

Τραγούδησέ μου δυνατά

το πιο κρυφό σου απωθημένο.

Μαύρο θέλω να ‘ναι

το φόρεμα που θα φοράς.

Το βήμα σου νωχελικό

το μίτο ακολουθώντας.

Σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο

με καπνούς και υγρασία

εκεί που οι άντρες γελάνε δυνατά

να ξεχωρίσουν στο σκοτάδι.

Κοντά στον τοίχο του ανέλπιστου

φτιαγμένο από τούβλα-ιστορίες.

Κάπου σε μια γωνία

πίσω απ’ τα προφανή

και τα αναμενόμενα

εκεί θα περιμένω.

Συγγνώμη αν τα μάτια μου

σου μοιάσουν κουρασμένα.

Όταν βρίσκομαι σε έκσταση

ο ύπνος δε με πιάνει.

Πρόσεξε μονάχα

πολύ να μην αργήσεις.

Γρήγορα πρέπει να κρυφτείς

μέσα στην αγκαλιά μου.

Γιατί είναι μαχαίρι δίκοπο

η ανυπομονησία μου.

Και το ρήμα «περιμένω»

είναι για μένα αμετάβατο.