Τελευταία κάνω συλλογή

από οδοντόβουρτσες.

Για κάθε χαμόγελο

κάπως μεγαλύτερο

για κάθε λέξη

λίγο πιο σημαντική

δώρο μια οδοντόβουρτσα.

Πλέον έχω αρκετές

για να ξεπλύνω κάθε τερηδόνα

απ’ όλες τις τούρτες γενεθλίων

που γεύτηκα ως τώρα.

Κι αυτό θα ΄λεγα

είναι μια κάποια επανάσταση!

Κι αν το εξετάσουμε βαθέως

θα βρούμε την εξήγηση.

Ενώ οι περαστικοί έρωτες

μαζεύουν όλα τα πράγματά τους

ή τα ζητάνε πίσω με μανία

πάντα αφήνουν πίσω τους

μια χρησιμοποιημένη οδοντόβουρτσα.

Κάπου πάνω ή δίπλα στο νιπτήρα

σε σημείο προφανώς πασιφανές

όπου ο φωτισμός είναι πάντα πιο μεγάλος

να λάμπει στην επιτηδευμένη ακινησία.

Ανάμνηση χαιρέκακου χαμόγελου

σα φούσκα που σκάει αυτεπάγγελτα

θα υπάρχει πάντα για να εκδικείται

μια «ξεχασμένη» οδοντόβουρτσα.