Μηχανικές κινήσεις.

Αμήχανη αγκαλιά.

Γυαλίζει κάθε λίγο το καβούκι

μην τύχει και το μέσα προδοθεί.

Σα να σταθήκαμε οι δυο μας τόσο ξένοι

που μόνο ισχνές αναμνήσεις σου χρωστάω.

Σα να ‘μασταν δε τόσο γνωστοί

που μιλούσαμε σιωπώντας.

Κι όταν μια μέρα κουρασμένη

απ’ το μοναχικό παιχνίδι

σου πέταξα τη μπάλα μου

πίσω να μου τη στείλεις

εσύ την κλώτσησες απλά

με όλη τη δύναμή σου.

Κι ακόμα δεν κατάλαβα –

αν στην αγάπη που σου πρόσφερα

απάντησες με όχι

ή αν πια τόσο μ’ αγαπάς

που δε μπορείς να το ελέγξεις.