Θα σου φέρω πουλιά δώρα

σε κλουβιά ελευθερίες

και ουρανούς απο χαρτί

να νομίζεις πως πετάνε.

Βαμβάκια συννεφένια

να παίζουνε κρυφτό

και κλαδιά απο μολύβια

να κουρνιάζουνε τις νύχτες.

Κι αν ποτέ τα δεις να πέφτουν

ο ουρανός τους αν μαυρίσει

τα σύννεφα πολύ να κλαίνε

και κεραυνοί να καίνε τα κλαδιά

εσύ μη μου στεναχωριέσαι.

Γιατί μέσα σου θα ξέρεις

πως δεν υπήρξανε ποτέ.