Ένα σκοινί που ποτέ δε θα κάνουμε δικό μας.

Εσύ να ζυγώνεις την άκρη που κατέχω

και ‘γω προς τα σένα να παλεύω.

Δεν ξέρω ποιος θ’ αντέξει απ’ τους δυο

με χέρια ματωμένα την άκρη να τραβάει.

Αυτή η ευθεία θαρρείς ισορροπεί

εκεί που και οι ψυχές μας παραπαίουν.

Κανείς εδώ δε δέχεται να χάσει.

Μόνη λύση – αυτό που μας δένει να κοπεί.