Ήρθα, είδα

και απήλθα.

Θα ξανάρθω, θα δω

και λογικά θα ξαναφύγω.

Άλλωστε πάντα μου άρεσαν

οι δραματικές επιστροφές

και τ’ αεροδρόμια ορόσημο

στις δακρύβρεχτες ταινίες.

Σαν σήμερα όμως

σκοτώθηκε το αύριο.

Με άλλα λόγια,

ένας χρόνος

και τρεις μήνες

διάλειμμα απ’ το μαζί.

Χρόνος εξαίρετος

παράπονο δεν έχω.

Αλλά σήμερα οφείλω

μαύρα να φορέσω.

Όχι, δεν πρόκειται να κλάψω.

Έπαψα πλέον να θρηνώ

για αυτόχειρες αγάπες

κι αδύναμους ανθρώπους.

Και δεν το αποκαλώ διάλειμμα

επειδή κάτι περιμένω.

Απλά μόνο αυτή η λέξη

έρχεται στο μυαλό μου

όταν ξένοι μνημονεύουν την αγάπη μας

και πάντα περιμένουν κάτι να τους πω.