Θα ‘ρθει μία μέρα

θα το δεις,

που θα στερηθώ

να λαχταρώ την αγκαλιά σου.

Γιατί πολύ απλόχερα θαρρώ

προτρέχω να σε πιάσω

κι ίσως μία μέρα βαρεθείς

και μου τη στερήσεις.

Όχι την αγκαλιά.

Τη θέληση.

Όχι τη δική σου.

Τη δική μου.

Δεν μπορεί απλά να έπαψες

να αυτοκαταστρέφεσαι.

Δε γίνεται έστω λίγο να μη θέλω

να σε δω να πέφτεις.