
March 12, 2015 — gogogiannadaki
Νικήττα
Εκεί που περπατάμε αγκαλιά
χτες άλλα παπούτσια ερωτεύονταν.
Εκεί που θα κάτσουμε να φάμε
κι άλλα πηρούνια θα πεινάσουν.
Δεν είμαστε οι πρώτοι
που έμαθαν να ζουν μες την αγάπη.
Δεν είμαστε ούτε οι τελευταίοι
που θα πεθάνουν απ’ αυτή.
Παλεύουμε όμως να γλιστρήσουμε ιδρώνοντας
όλο και πιο βαθιά μες στις ζωές των άλλων.
Αποτεφρώνοντας τα λείψανα
που μας στερήσαν την πρωτιά.
Πετώντας τις στάχτες τους στις γλάστρες
όπου βλαστάνει η ζωή μας.
Ο αγώνας μετράει ή η νίκη;
Έχω κουραστεί ν’ ανταγωνίζομαι.
Και το κοινό πάντα θα περιμένει
ένα θρίαμβο ή ένα στραβοπάτημα.
Γι΄αυτό συχνά όταν κλαίω με λυγμούς
ίσως χαίρομαι μία νίκη.
Κι όταν γελάω δυνατά
μάλλον πως κάτι χάνω.