Όταν σου έλεγα να ‘ρθεις μαζί μου

δεν στο είπα επειδή φοβήθηκα για ‘μένα

αλλά γιατί φοβήθηκα για ‘μας.

Που δεν θα περπατούσαμε στο πάρκο

μία Κυριακή μεσημέρι

γιατί δεν θα ‘χαμε ξυπνήσει το πρωί

αφού επιλέξαμε να ζήσουμε το Σάββατο.

Ξέροντας πως από αύριο πάλι δεν θα ζούμε

γιατί είναι πολύ επικίνδυνες οι Δευτέρες

και δεν τη βγάζουν όλοι καθαρή.

Αλλά κάποτε όταν θα τρως το μεσημεριανό σου

μία Τετάρτη όπως σήμερα

σαλάτα με τόνο γιατί παχαίνει η στεναχώρια

εδώ που ήσουνα κι όχι κάπου αλλού

θα σκεφτείς εκείνη τη βόλτα που θα κάναμε

και που μάλλον δεν θα κάνουμε ποτέ

μία Κυριακή μεσημέρι

αφού δεν θα ξυπνούσαμε πρωί

και θα αναρωτηθείς,

και τι κατάλαβα που τρώω

χαζεύοντας τον ήλιο απ’ το τζάμι

αφού μέσα μου εδρεύει

ο πιο βαρύς χιονιάς.